De Kinderopvangzaak

Al jarenlang investeert de Vlaamse overheid veel te weinig middelen in de kinderopvang. Daardoor is er nu een enorm tekort aan plaatsen. Dat wil zeggen dat niet alle ouders hun kinderen naar de opvang kunnen brengen.

Nochtans heeft de kinderopvang, net zoals de school, drie belangrijke functies: een economische, sociale en pedagogische functie. Ouders die hun kind(eren) naar de opvang kunnen brengen, hebben de mogelijkheid om te werken, te studeren, te solliciteren of anderszins deel te nemen aan de samenleving. En kinderen die naar de kinderopvang kunnen gaan, krijgen de kans om zich te ontwikkelen. Adequate toegang tot kwalitatieve kinderopvang is daarom niet alleen in het belang van ouders en hun kinderen, maar eigenlijk van de hele samenleving.

Door het nijpende tekort aan plaatsen, heeft de Vlaamse overheid beslist om de voorrangsregels in de kinderopvang te verstrengen.

Voortaan krijgen ouders die samen minstens 80% werken of een beroepsopleiding volgen absolute voorrang. Bovendien wordt het aantal plaatsen voor kinderen uit kwetsbare gezinnen beperkt van minstens 20% naar maximum 10%. In plaats van genoeg plekken te voorzien, kiest de Vlaamse overheid er dus voor om de toegang tot de kinderopvang te beperken.

Heel wat ouders en hun kinderen dreigen hierdoor uit de boot te vallen. De nieuwe regels zullen ervoor zorgen dat deeltijds werkende ouders, onder wie vrouwen oververtegenwoordigd zijn, hun kinderen niet meer naar de opvang kunnen sturen. Ook ouders met een handicap, ouders in armoede of ouders met een migratieachtergrond zullen nog meer moeite krijgen om een plekje voor hun kinderen te bemachtigen. Zij bevinden zich immers in een kwetsbare positie op de arbeidsmarkt, waardoor zij vaak niet meer dan 80% (kunnen) werken.

Maar liefst twintig middenveldorganisaties verenigden zich om deze onrechtvaardige voorrangsregeling aan te vechten bij het Grondwettelijk Hof. Mieke Van den Broeck, Rosalie Daneels, Lies Michielsen en Timo Lehaen treden op als advocaten van de coalitie.